Bali

Hee iedereen!

Allereerst heel erg bedankt voor jullie reacties op mijn blogs over whatsapp, facebook en mail! Deze blog komt een beetje snel achter de vorige aan, maar ik loop een beetje achter doordat ik 9 dagen geen internet heb gehad. Hij is wel weer anders dan de vorige, dus ik hoop dat jullie het leuk vinden om te lezen!

KUTA BALI
Na een goede reis die ik vooral slapend had doorgebracht kwamen ik aan het einde van de middag aan in Kuta. Ik werd midden in het centrum afgezet, tussen alle extreem westerse hippe bars met verschillende muziek van alle kanten, schaars geklede meisjes en nu al dronken mannen: welkom in het Lloret de Mar van Indonesië. Ik had even spijt dat ik niet al een hotel had geboekt, want ik vroeg me af of ik in deze bende bij iets fatsoenlijks terecht zou kunnen komen zonder lang te zoeken. Gelukkig was dat wel het geval, ik sloeg een paar zijstraatjes in en kwam bij een leuk hoteletje waar ik dan wel te veel betaalde, maar ik was al lang blij dat ik iets enigszins indonesisch ogend had gevonden waar geen pizza op het menu te vinden was. Ik at lekkere (en goedkope!) gado-gado in het restaurant van het hotel, waar het liefste opaatje werkte die steeds maar mijn mixed fruit juice bleef bijschenken omdat hij teveel had gemaakt. Na het eten ben ik een beetje gaan rondlopen door Kuta, maar ik werd er niet erg vrolijk van. Ik was al gewaarschuwd dat Kuta tien keer niks was, en al vrij snel concludeerde ik dat ik het daar helemaal mee eens was. 'S avonds laat nam ik de taxi naar het vliegveld om Ruben op te pikken. Ik vond het ontzettend leuk om hem te zien, niet alleen omdat we in Indonesië waren maar ook omdat ik hem al 2 maanden niet had gezien en we weer een boel bij te praten hadden. Daar begonnen we dan ook meteen mee: we kochten wat biertjes en hebben tot een uur of vier zitten praten (voor Ruben geen probleem, aangezien het door zijn jetlag voor hem pas tien uur was). De volgende ochtend een beetje uitgeslapen en naar het strand gelopen, waar een aap mijn been aanviel en probeerde op te eten (gelukkig had hij geen tanden). We besloten om maar snel naar Ubud te gaan, zodat we daar nog even konden zijn voordat we de volgende ochtend de jungle in gingen.
UBUD
Ubud was heel fijn; wel toeristisch maar er hing een hele goede sfeer en het is erg mooi. Terwijl we daar wat rondliepen belandden we in een ceremonie optocht die naar een prachtige tempel leidde, waar we helaas niet naar binnen konden omdat we niet gepast gekleed waren. 'S avonds gingen we naar een Kecak dans voorstelling, waarbij de muziek het geluid is van 100 mannenstemmen die ritmische geluiden maken. Ik was eerst wat huiverig, omdat de dansvoorstelling in Yogyakarta zo vreselijk was, maar deze voorstelling was gelukkig veel kleinschalliger en origineler, erg leuk om mee te maken. Daarna hebben we nog lekker nasi campur gegeten in een leuk restaurantje boven de rivier en gingen we niet al te laat slapen om een beetje op te laden voor de volgende dag.
JUNGLE (MUNDUK)
Ruben had iets geregeld via Withlocals, een bedrijfje dat locals koppelt aan toeristen om het echte lokale leven mee te maken. We werden opgehaald door Putu, een hele vriendelijke indonesische man. Tijdens de bijna drie uur durende reis naar zijn dorp die we vooral pratend hebben doorgebracht stopten we een paar keer om het mooie uitzicht te zien, om wat kook ingrediënten te kopen op de markt en te lunchen bij een mooie tempel aan een meer. Voordat we naar het huis in de jungle gingen waar we verbleven, gingen we eerst koffie drinken bij zijn moeder. De hele familie was van de partij en het was erg gezellig. Allerlei huis vogels (waaronder een kakatu) aten met ons mee van de zoete cakejes die bij de koffie geserveerd werden, en het duurde niet lang voordat de tweede lunch geserveerd werd. Ze leerden ons hoe je offers moet vouwen van palmbladeren en we speelden een spel met een zelfgevouwen bal. Halverwege de middag namen we afscheid en gingen we richting de 'jungle farm' waar we heen zouden gaan.
De plek waar we toen terecht kwamen was echt speciaal. Het was een enorm stuk land van 5 hectare in de jungle tussen de rijstvelden in de bergen. Zo ontzettend mooi! De beschrijving zei 'farm' maar dat was op het eerste gezicht niet goed te zien; het leek op een normaal stuk jungle maar terwijl we daar waren bleek dat je van bijna iedere plant of boom wel iets kon eten of gebruiken. Midden in het stuk land ergens halverwege de berg sliepen we op in een prachtig open huis. Alles was heel basic, we sliepen op een matrasje op het bovenvlonder waar wel een dak boven zat maar verder niets. In het huis zelf stonden wat zelf gemaakte meubels van hout en verder was er een plaats waar je kon koken op een vuurtje en een kraantje waar bron water uit kwam. Een stukje van het huis af was een klein hutje met een compost wc en water uit een bron om jezelf te wassen, met een open uitzicht op de jungle, fantastisch! Het was echt zo'n bijzondere plek om te zijn, midden in de jungle van centraal Bali. De eerste dag hebben we de omgeving rondom het huis verkend samen met de eigenaar. Als je vanaf het huis naar beneden liep kwam je bij een heel mooi riviertje met meerdere watervallen waar je onder kon 'douchen' en jezelf kon wassen met speciale bladeren die iets verderop groeiden. In dat deel stonden ook verspreid wat kleine tempeltjes en er waren meerdere plekken waar je kon mediteren of yoga kon doen. Daar hebben we veel gebruik van gemaakt; we hebben iedere ochtend en avond yoga gedaan en gemediteerd. Echt een hele bijzondere ervaring om dat daar te doen, midden in de prachtige jungle met alleen wij en de dieren die daar leven. Al rondlopend vertelde de eigenaar over alle planten en wat je er mee kon; de ene plant om je zelf mee te wassen, de andere om de muggen op afstand te houden, modder om je huid te verzorgen, hout om je luchtwegen te zuiveren en bladeren om thee van te trekken. En natuurlijk alles wat eetbaar was: we plukten allerlei soorten fruit, groenten en kruiden, dronken uit kokosnoten, maakten onze eigen chocolade en aten verse eieren die de kippen gelegd hadden. Alles was daar, je kon als je wilde daar heel lang leven zonder terug te gaan naar de beschaving. Het was echt een fantastische ervaring om zo dicht bij de natuur te zijn en alleen te leven van wat er om ons heen was. Er waren ook dieren; een aantal koeien (de kalfjes liepen los rond) een paard, wat honden, een boel kippen (die konden vliegen), een gezellig varken en de meest fantastische gans ooit: als we aankwamen werd ze super enthousiast en volgde ze ons helemaal tot aan het huis, waar ze vervolgens gezellig voor de deur bleef kwaken. En als ik haar eten kwam brengen was ze ook helemaal blij, en het was echt een geweldig grappig gezicht want al de rijst bleef aan haar snavel plakken, dus na het eten liep ze rond met een grote bol plakrijst rond haar bek. Zo fijn hoeveel vreugde die kleine dingetjes je dan kunnen geven. Na een hele fijne avond met erg veel eten en gezelligheid makkelijk in slaap gevallen met al de geluiden van de jungle op de achtergrond (scharrelende kippen, ontelbaar veel krekels, tokeh's en nog een hoop andere ondefinieerbare geluiden). De volgende ochtend na yoga, meditatie, een natuurdouche en een heerlijk organisch ontbijtje een hike gedaan door de omgeving. Wat was het daar prachtig! Uitgestrekte rijstvelden, dichte jungle, enorme (heilige) bomen en watervallen waarin je kon zwemmen. Op een hele mooie plek heerlijk gelunched met het eten wat de moeder van Putu voor ons had gekookt. Aan het einde van de middag weer yoga gedaan en daarna zijn we naar het huis van de moeder van Putu gegaan: we sliepen daar omdat we de volgende dag mee zouden gaan met een begrafenisceremonie van zijn vader. Eerst weer heerlijk gegeten en daarna nam Putu ons mee naar een bruiloftsfeest in het dorp, wat echt fantastisch was om mee te maken! Het hele dorp was van de partij en natuurlijk geen enkele blanke te bekennen, dus we waren best een attractie. De traditie die bij het feest hoort was een beetje apart: twee traditionele orkesten zaten tegenover elkaar die om en om speelden terwijl er verschillende balinese danseressen na elkaar op de dansvloer stonden. Alle mannen die er waren moesten een lootje trekken, en als je nummer genoemd werd dan moest je gaan dansen met de balinese danseres, en iedereen stond er om heen te kijken. Het aparte eraan was dat het af en toe behoorlijk erotisch getint was; soms heel normaal maar soms ook van schuren tot dry-humping tot spanken.. Niet echt wat je zou verwachten van een traditionele balinese danseres, haha. En natuurlijk wilden ze allemaal maar al te graag dat ruben ook ging dansen! Hij wist zich er telkens goed onderuit te praten, en toen ze hem net echt kwamen halen was ik toevallig net even weggelopen om ergens te gaan zitten dus toen kon hij mooi faken dat er iets met mij aan de hand was waardoor hij snel weg moest, haha. Later toen we terug waren vond hij zichzelf wel een beetje laf dat hij de mensen daar niet een lolletje had gegund. Die avond sliepen we in het huis van de moeder van Putu (met een fantastisch uitzicht over de bergen) om dat we de volgende dag mee gingen naar een begrafenis ceremonie. Allebei niet erg goed geslapen, want er liepen (vochten?) Ratten over het plafond van bamboe, wat een heel hard en zenuwachtig geluid produceerde. Op zich niet heel erg, maar we hadden geen oordoppen of muziek bij ons dus het geluid hield ons wakker. De volgende ochtend vroeg werden we wakker gemaakt en in traditionele kleding gehesen, wat vooral voor mij lichtelijk oncomfortabel was omdat het korset wat er bij hoorde erg strak zat, maar het was wel heel leuk om toch enigszins te integreren. Na een uitgebreid ontbijt gingen we in stijl mee naar ceremonies in drie verschillende tempels: op de scooter en ik achterop met twee benen aan een kant. Het was echt bijzonder om hun cultuur mee te maken van zo dichtbij. Ze hebben zoveel rituelen en gebruiken, die overal in verweven zitten en erg belangrijk zijn. Zo hebben ze dagen lang ceremonies als iemand overlijdt, en de ceremonies waar wij bij waren waren een paar van de velen die ze 12 dagen lang hielden een maand na het overlijden van de vader van Putu. Na een uitgebreide lunch met de naaste familie bij een lokale warung gingen we naar reisvelden toe om te oefenen op de crossmotor en om te leren hoe je rijst moet oogsten. Daarna gingen we terug naar de farm voor yoga en meditatie. Helaas voelde Ruben zich die avond niet zo goed en moest hij een paar keer overgeven. Waarschijnlijk toch een beetje een heftige overgang van Nederland naar midden in de jungle. Ik had samen met Putu kelapa goreng gemaakt, een heerlijk gerecht met kokos wat je eet met koolbladeren, echt heel lekker! De volgende ochtend voelde ruben zich gelukkig beter en na yoga, ontbijt en een douche was het tijd om afscheid te nemen van de prachtige plek en van de familie van Putu. We werden naar Bedugul gereden door Putu om daar de bus te nemen, maar aangezien de bus al vertrokken was regelden we daar een auto naar Padang bai. Het afscheid van Putu was best lastig, en van zijn kant ook emotioneel. Hij vertikte het om ons geld aan te nemen, wat ons weer een vervelend gevoel gaf. Vier dagen overnachting, eten en vervoer voor niks, dat is echt te veel om aan te nemen zonder je bezwaard te voelen. We besloten dan ook om zeker ietd terug te doen voor hem, dus we gaan in Nederland een website voor hem maken. We hadden het daar al met hem over gehad en we weten dat we hem daar heel blij mee gaan maken dus dan kunnen we in ieder geval toch iets terug doen!
PADANG BAI
Na een lange rit vanuit Bedugul met veel file kwamen aan in Padang Bai. Ons plan was om de boottocht te doen naar Flores vanuit lombok, maar aangezien er die zelfde dag geen boot ging naar Lombok moesten we een nachtje in Padang Bai blijven. Dit was helemaal niet erg, want het bleek een heel leuk havenstadje te zijn. We vonden zonder moeite een leuk goedkoop hotel en daarna hebben we drie tempels bezocht op de heuvel die uitkijkt op het stadje en heerlijk gegeten bij een gezellig restaurantje aan het strand.
De volgende ochtend een gezellig ontbijt gehad met twee italianen die we de dag daarvoor hadden ontmoet. Zij gingen ook die ochtend met de boot, dus we gingen samen naar de haven. Na lang wachten tussen een hoop toeristen en een paar locals hadden we gelukkig wel een directe boot en waren we heel snel in Lombok. Daar was het weer tijd voor een nieuw avontuur, wat jullie kunnen lezen in mijn volgende blog!

Heel veel liefs,

Anne