Heenreis & Jakarta

Lieve Allemaal!

Daar issie dan: mijn aller eerste reisblog! :D Ik was echt, echt van plan om niet te lange verslagen te schrijven, zodat het een beetje leesbaar was voor iedereen in het drukke Nederland, maar helaas.. nu al mislukt haha. Ik maak gewoon te veel mee! Sorry dus alvast voor deze lap tekst, ik hoop dat jullie het toch leuk vinden om het te lezen :)
Oh en ik wil me ook bij voorbaat eventjes indekken voor de spelfouten.. ik typ dit allemaal op telefoons en crappy internet cafe computer die geen puntjes hebben enzo ;)

Heel veel leesplezier!

-----------------------------------------------------------------------------------------

VERTREK
Zondag ochtend was het dan eindelijk zo ver! Na vele maanden er naar uit kijken, een week als kip zonder kop rondrennen om veel dingen (natuurlijk last minute) nog te regelen en een laatste avond in Nederland met 2 feestjes, was ik, hoewel niet erg uitgeslapen, toch klaar voor vertrek.
Het afscheid op schiphol was erg fijn, met mijn ouders, mijn oma en nog drie hele lieve brakke koppies (marin, marieke en floor). Knuffelen, zwaaien, en daarna: happy solo!
EERSTE VLUCHT
Mijn eerste vlucht was 12 uur, en ik zat langs een (beetje stinkend) oud chinees dametje, die de hele vlucht heeft lopen ronken terwijl ik geen oog dicht heb gedaan. Helemaal niet erg, want ik heb wel 4 films gezien! Waar ik ook niet helemaal op gerekend had, was dat het eten wat we kregen om 14.00 dus avondeten was (in china is het 6 uur later). Ik had maar de helft opgegeten want ik had nog een broodje gegeten op het vliegveld, maar vervolgens kregen we dus pas 10 uur later weer eten... Achja, ik denk dat ik nog genoeg ga eten de komende weken ;)
AANKOMST IN GANGZOU
Aangekomen in Guangzou was het inmiddels voor mij midden in de nacht. Ik stond in de rij voor internationale transfers, toen ik dacht: laat ik eerst maar eens even vragen of ik het vliegveld af mag. Ooohhh ik had een vlucht met een transfer langer dan 8 uur? Gratis hotel! Ik werd uit de rij gehaald en alles werd in een wip geregeld. Het was een hotel met zwembad en sauna en alles erop en eraan. Geen enkel idee dat ik dat zou krijgen! Nou wilde ik alleen veel liever de stad in om iets van de stad te zien. Dus ik vroeg of ik misschien ook gewoon een reiskaart of iets kon krijgen: uuhhm... yess.... I guess so. Are you sure?? Hotel is very nice!! It's middle of night for you!! Nou ik was super sure dus toen werd dat voor mij geregeld. Een deense jongen die er ook bij stond zag dat ook wel zitten, dus uiteindelijk zijn we samen gegaan.
MEDISCHE CHECK
Ik moest alleen wel eerst door een of andere check, en toen werd ik eruit gepikt omdat ik 'too hot' was (echt waar! ;) ). Dus ik belandde eerst in een of ander gek achterkamertje met een chinese verpleegkundige die heel bezorgd allerlei vragen ging stellen: you coughing! How long you coughing?? You sick?? You talk with sore throat. Why?? Ik: uhh well... I didn't sleep that much and I was on a airplane with airco. Kreeg ik 2 prehistorische thermometers onder mijn oksel en in mijn mond (lastig praten). Die vervolgens 5 (!) minuten moesten blijven zitten. Ondertussen werd er een half boek geschreven over mij (ik verdenk hem ervan dat hij zelf opschreef wat ik aan had). Uiteindelijk was alles dan toch goed (mijn temperatuur was gewoon 36,7) Mocht ik gaan. Alleen blijkbaar was niet iedereen zo zeker van mijn gezondheid, want toen ik naar buiten kwam liep ineens iedereen bij customs met handschoenen aan en mondkapjes op! Echt een belachelijke situatie, hilarisch!
GANGZOU
Gelukkig was de deense jongen erg geduldig en toen ik eenmaal terug was stonden we vrij snel in de metro richting een park in het oude centrum. De metro was erg goed geregeld, maar zo bizar druk! En wij waren denk ik de langste in heel de metro (oke de deense jingen was ook wel bijna 2 meter ofzo). Het park was mooi, maar het was wel heeeeeeel heet (allebei spijkerbroeken aan uit het vliegtuig). We hebben erg gelachen: wat zijn die chinezen een chillers zeg! Het hele park zit vol met (vooral wat oudere) mensen, die helemaal doen wat ze zelf willen. Ze dragen muziekboxen bij zich op een karretje, en overal waar je kijkt zijn vrouwen op leeftijd gekke dansjes aan het doen rond dat soort muziek boxen. Rasmus (de deense jongen) heeft nog even een dansje mee gewaagd. Wel heel erg gezellig! Er waren ook mensen aan het stijldansen, of feng shui aan het doen, of een of ander spel waarbij je een badminton badje hoog houdt met je voet. En ook, waar ik nog steeds niet achter ben wat het is, maken ze vaak ritmische bewegingen. Soms klappen, soms met een vuisten tegen elkaar bewegen, en nog een heleboel varianten. Best een gek gezicht af en toe. Na het park gingen we opzoek naar chinees eten in de airco, wat niet echt een heel groot succes bleek te zijn toen we het gevonden hadden. We hadden allebei iets met kip, alleen ik denk dat we misschien bij elkaar 2 kleine stukjes kip hebben doorgeslikt, want het was een en al bot. Gelukkig vonden de chinezen het wel heel leuk: we zijn hartelijk uitgelachen om onze 'rijst eten met stokjes' skills. Wat een beetje vreemd was, dat we helemaal nergens wifi konden vinden (ik had internet nodig om mijn kaart om te zetten naar wereldpas). Opzich hoeft geen wifi niet raar te zijn, maar aangezien iedereen daar ongeveer vastgelijmd zit aan hun veelste grote smartphones, vind ik het toch wel frappant. Ook gek was de inhoud van de winkels. Hele winkelcentra (echt groot!) en hele winkel straten vol met alleen maar: tassen, riemen en schoenen. Maar vooral tassen. Ik heb nog nooit van mijn leven in 1 dag zoveel tassen gezien. Ik snap echt niet dat er niet een slimmerik is die denkt: hee, laat ik eens iets anders verkopen in deze hele straat vol tassen. Kortom: niet geshopt. We zijn geeindigd in een museum, wat niet erg boeiend was (1 verdieping met alleen maar kussens van steen) maar wel heel erg fijn (rust en airco!). Nadat ik ascheid had genomen van Rasmus mocht ik opnieuw in het vliegtuig.
TWEEDE VLUCHT
Deze keer duurde het iets langer voordat ik in het vliegtuig zat. Ze zijn toch wel een stukje strenger in China.. Ze hebben mijn hele tas omgekeerd bij de douane. Toen ik in het vliegtuig zat (die heel erg vol zat en klein was) viel ik in slaap voordat we waren opgestegen (ik had inmiddels in 48 uur iets van 4 uur geslapen). Helaas werd ik wel weer een half uur later wakker door de jongen naast me die genoot van een of ander schietspelletje wat op maximaal volume stond. En toen: eindelijk in Indonesië! Ik was super blij toen ik: 'selamat datang' (welkom) op de borden zag staan. Toen ik aankwam bij de visa balie's, stonden er enorme rijen. Ik raakte een beetje aan de praat met een Indonesische bewaker, en toen ik vertelde (en liet zien) dat ik in Jakarta geboren was, was hij super enthousiast en voor ik het wist werd ik langs de rij begeleid en binnen 2 minuten stond ik buiten met mijn visa en mijn tas. Hallo ik hou van dit land! In de taxirit heb ik me vooral heel erg verwonderd over de grote van de stad: wat is alles enorm hier! Echt bizar groot. Er waren mensen aan het chillen op een rotonde waar drie banen chaos verkeer om heen reed. Beetje gekke plek om gezellig te hangen 's avonds en uberhaupt, hoe kom je daar?? Het hostel is heel erg fijn. Ik kwam hier aan en heb gelijk leuk zitten kletsen met mensen uit allerlei landen (hier zitten ook wel veel Nederlanders moet ik zeggen). Daarna als een blok geslapen in mijn gammele stapelbed!
JAKARTA DAG 1
'S ochtends lekker en gezellig ontbeten met een erg internationaal gezelschap. Een paar gingen samen de stad in, maar ik heb toch besloten om alleen te gaan. Dit was een heel avontuur haha.. hoe in heeeemelsnaam steek je hier de straat over?! 6 baans wegen zonder oversteekpunt.. Ik hobbelde maar een beetje achter een paar locals aan, zorgde dat zij dichter bij het verkeer waren (ik dacht dan raken ze in ieder geval mij niet eerst haha). Verder moest ik erg wennen aan alle aanspraak; bijna iedereen zegt iets in de trant van 'hallo miss!'. Ik kwam er wel al snel achter dat over het algemeen het heel onschuldig is, meestal zijn ze al blij met een hallo en een glimlach terug. Eenmaal aangekomen bij het Monumen Nasional (daar was ik naar onderweg) stond er een enorme rij. Een hele aardige Indonesische man sprak me aan en vroeg na een tijdje of hij misschien mijn gids mocht zijn door Indonesië. Ik was eerst wat sceptisch, maar hij was heel aardig en we spraken van te voren een prijs af, dus ik heb toch besloten om het te doen. Dat bleek een hele goeie keuze! Ik heb echt een super leuke dag gehad, met een mix van toeristische trekpleisters en locale plekken. Ik ben naar het presidentieel paleis geweest (waar een demonstratie was), naar de moskee, de cathedraal, een boedistische tempel in chinatown, een lokale markt (waar ze kikkers, slangen, schildpadden en nog veel meer gekke dieren verkochten die ze vervolgens voor je neus slachtten), kota (het oude centrum met veel nederlandse gebouwen uit de koloniale tijd), een vismarkt en de wijk daar omheen, een oude markt uit 1820 en nog veel meer. Van plek naar plek gingen we lopen, met de taxi, de tuktuk of de minitaxi. Aan het einde van de dag was ik kapot (en mijn voeten ook letterlijk)! Ik heb 's avonds gegeten in een klein restaurantje, waar ik 2 keer eten kreeg wat ik niet besteld had, zodat op een gegeven moment zelf de manager zich kwam verontschuldigen.. Terug in het hostel gezellig zitten kletsen met hostelgenoten en aan deze blog gewerkt.
JAKARTA DAG 2
De tweede dag in Jakarta afgesproken met Kelly (een zeeuws meisje uit het hostel) om vroeg naar het Monumen Nasional te gaan. Ik vond het toch wel leuk om het uitzicht over Jakarta te kunnen zien. Daar aangekomen waren wij een grotere attractie dan dat hele monument; ik ben denk ik wel 100 keer op de foto geweest. Als je 1 keer ja zegt dan is het hek van de dam en staan ze in de rij om met je op de foto te gaan... Erg vreemde ervaring, maar wel leuk! Hoe blij je mensen dan kan maken met zoiets kleins. En het voelt toch stiekem ook een klein beetje alsof je beroemd bent... ;) Daarna zijn we naar het museum nasional gegaan. Het was een erg mooi museum en interessant, maar wel veelste groot. Tussendoor hebben we even in een zithoek buiten tussen een paar indonesische omaatjes wat gedronken. Na het museum gingen we bij het station een kaartje kopen voor de trein naar Yogyakarta (mijn volgende bestemming). Ik wilde een economic kaartje kopen (ik dacht gezellig tussen de locals), maar dat vonden ze toch wel erg vreemd.. Uiteindelijk toch voor bisnis gegaan (1 klasse hoger) omdat het andere station heel ver weg was. Op het station ontmoetten we Remco, een Nederlandse jongen die ook net was aangekomen. Hij kocht hetzelfde kaartje als ik en aangezien we beiden geen slaapplek hadden (ik kon niet nog een nacht in het hostel blijven want het zat vol...) zijn we samen op zoek gegaan. Uiteindelijk hebben we een kamer gedeeld (2 pers kamer even duur als 1 pers kamer) in een hotel in Jalan Jaksa, een heel gezellig bedrijvig straatje vlak bij het monument. Overal op straat hier zijn stalletjes waar je voor een prikkie kan eten (vaak staan er wat stoeltjes bij, heel gezellig!). We hebben gezellig hele lekkere mie rebus gegeten (mie soep) voor het belachelijke bedrag van 1 euro. Ik moest nog mijn tas ophalen in het hostel, en toen we daar aankwamen met de tuktuk bleek het heel gezellig met 3 nederlanders en een belg (ja het stikt van de nederlanders hier..) dus toen hebben we in mijn oude hostel nog wat bintangetjes weg getikt voordat we gingen slapen. De wekker stond heel vroeg de volgende dag: rise and shine om 5.45 voor de reis naar Yogyakarta!

Wat ik daar allemaal ga beleven, lezen jullie in mijn volgende blog!
Over het algemeen wil ik nog toevoegen dat ik het echt heel erg fijn vind hier. Wat voelt Indonesië vertrouwd! Ik heb echt het gevoel alsof ik al 2 weken weg ben en het backpackers leventje bevalt nu al heel erg goed! ;)

Heel veel liefs en knuffels vanuit het fijne Indonesië,

Anne

p.s.: Internet is hier te traag om foto's toe te voegen, ik hoop dat ik dat snel kan doen!