Malang & Denpasar

Lieve allemaal!

Inmiddels schrijf ik dit op het prachtige Nusa Lembongan, met mijn voetjes in het witte zand. Genieten!! Hierbij mijn blog over de afgelopen (fantastische!!) dagen. Het is heel leuk om de foto's te zien bij dit verhaal, maar ik weet niet zeker of het lukt om ze te laden... maar anders komen die nog later, of op facebook!

MALANG
De nachttrein naar Malang was niet erg comfortabel maar wel een grappig gebeuren: de airco stond zo koud dat het ongeveer 3 graden was, de tl lampen bleven de hele nacht aan en het was doodstil naast de top 40 muziek van tien jaar geleden die af en toe ineens gedraaid werd. Bij aankomst in Malang nog een paar uurtjes slaap gepakt in een heel leuk hostel boven op een gebouw, waar de dormbedden in een grote bamboe hut gebouwd waren. We hebben de volgende ochtend na een heerlijk ontbijt een scooter gehuurd om de omgeving te verkennen. Het verkeer hier is redelijk kamikaze (tussen twee tegenliggende auto's inhalen met de scooter bijvoorbeeld), maar de nederlandse vrouw van de eigenaar van het hostel verzekerde ons dat het prima kon. We waren heel erg blij dat we het gedaan hadden, want het is echt super om zo vrij te zijn om te gaan en staan waar je wilt. We zijn gewoon maar een beetje een richting opgereden, en hebben meerdere keren kleine weggetjes genomen door de kampung of een berg op, wat de meest schitterende uitzichten opleverde. Ook zijn we naar een mooie waterval geweest, waar we apen hebben gevoerd en wij ook een beetje aapjes waren (we mochten weer lekker vaak op de foto ;)). Als lunch tussen lokale mensen een geroosterde maiskolf gegeten, waar wij 5 keer zoveel voor bleken te betalen dan de studenten met wie we aan tafel zaten. Aan het einde van de middag zijn we teruggereden naar Malang, waar we op het grote plein in de stad de zonsondergang hebben gezien bij de moskee, een prachtig gezicht. Nadat we omgekleed waren (het koelde behoorlijk af 's avonds) zijn we uit eten gegaan in een behoorlijk chique restaurant, waar de kaart ongeveer zo dik was als de bijbel, en er genoeg personeel was voor drie keer het aantal tafels (die bijna allemaal leeg waren). Met een heerlijk klef live indonesisch muziekje op de achtergrond in een sfeerverlichte aangelegde tuin semi lekker gegeten, maar wel een hele leuke avond gehad. Ohja en nog zoiets! Ze hadden de vrouwen wc dwars geplaatst in een heel smal kamertje, dus er zat ongeveer tien centimeter tussen de pot en de deur, zodat je er wel schuin op moést zitten.. Al met al weer een heerlijk inefficiënt gebeuren, haha!
Na het eten nog gezellig een paar biertjes gedaan met twee nederlandse meisjes die ik op mijn eerste dag in Jakarta had ontmoet (die zaten toevallig in onze dorm) en een fransman.
De volgende ochtend een beetje uitgeslapen, rustig opgestaan en tijdens het ontbijt foto's uitgewisseld. Tegen de middag was het helaas tijd om afscheid te nemen van Stephan, want ik had een treinticket gekocht naar bayuwangi om naar bali te gaan en Stephan ging richting gunung semeru, de hoogste vulkaan van java. Ik heb aan Stephan echt een super leuke reisgenoot gehad, alles ging meer dan vloeiend en we hebben heel veel gelachen.. toch even gek om dan weer alleen te zijn! Dit gevoel duurde gelukkig maar een minuut of vijf, want toen kwamen twee meisjes uit Denemarken en Duitsland inchecken. Het deense meisje kende Stephan uit Singapore en we waren haar samen in Yogya tegen gekomen (reizigerswereldje is klein..). Super leuke meiden allebei! Na een minuut of tien praten hadden ik en het franse meisje (sarah) al een beetje een plannetje gemaakt om samen te reizen in Flores, begin oktober. Zo makkelijk gaat dat dus! Ik had echt meteen een heel goed gevoel bij ze allebei dus ik hoop heel erg dat ik ze nog ga zien. Na een uurtje gezellig kletsen moest ik naar het treinstation om mijn economy class trein te halen.

REIS NAAR BANYUWANGI
Je kunt hier via allerlei manieren op bali komen, maar de meeste locals nemen deze 8 uur durende trein voor 30.000 rupiah (2 euro) naar bayuwangi, waar je de ferry kunt nemen naar bali. Het leek me wel een leuk avontuur, en dat bleek het ook wel te zijn! Ik was absoluut een erg vreemde eend in de bijt, in een overvolle trein gevuld met locals. Ik zat op een bankje waar je met z'n drieën moest zitten in het midden. Ik was al gewaarschuwd voor de kaarsrechte bankjes, maar ik zag het probleem daar niet zo van... nou na 3 uur wel haha! Mijn rug deed echt zoveel zeer, en tussen twee mensen in geperst met mijn knieën tegen degene die voor me zat was het ook niet erg makkelijk om van houding te veranderen. Dus zo zat ik daar dan een beetje tussen de luid kletsende en etende Indonesiërs haha, heerlijk. Ik probeerde een beetje met ze te praten maar het engels was echt minimaal, dus dat hield snel op. Gelukkig bood de jongen naast mij aan om te wisselen van plek zodat ik bij het raam zat (volgens mij had hij het een beetje met me te doen) en toen heb ik gek genoeg nog een uurtje geslapen. Ik werd wakker van de trein die stilstond en iedereen stapte uit. Na een tijdje vroeg ik of we nog lang stil stonden, en toen de man tegenover mij tien minuten zei besloot ik even water te kopen op het station (iedereen was eten aan het halen dus ik dacht dat kan wel). Maar toen, tot mijn grote schrik, zag ik de trein wegrijden terwijl ik in de rij stond! Iedereen bleef rustig staan maar ik raakte toch wel lichtelijk in paniek (al mijn spullen lagen in de trein), dus ik ben naar de trein gerend en in de open deur van de rijdende trein gesprongen.. bleek dat ze net buiten het station stil gingen staan, haha. Ik ben er nog steeds niet achter waarom precies... maar de mensen vonden mij nogal hilarisch en ik mezelf ook, haha. Dus zo ging de reis rustig door, met allerlei zakjes waaruit eten geslurpt werd, muizen die onder mijn voeten doorliepen en wat gedoe over een vrouw die een kip bij zich had (dat mag kennelijk niet in de trein). Uiteindelijk de treinreis prima maar ik raakte toch wel lichtelijk in paniek (al mijn spullen lagen in de trein), dus ik ben naar de trein gerend en in de open deur van de rijdende trein gesprongen.. bleek dat ze net buiten het station stil gingen staan, haha. Ik ben er nog steeds niet achter waarom precies... maar de mensen vonden mij nogal hilarisch en ik mezelf ook, haha. Dus zo ging de reis rustig door, met allerlei zakjes waaruit eten geslurpt werd, muizen die onder mijn voeten doorliepen en wat gedoe over een vrouw die een kip bij zich had (dat mag kennelijk niet in de trein). Uiteindelijk de treinreis prima doorgekomen met mijn lonely planet: ik werd alweer helemaal enthousiast bij het plannen van mijn volgende avonturen!

NIEUWE FAMILIE
Eenmaal aangekomen rond elf uur 's avonds in banyuwangi was de trein al bijna helemaal leeg. Ik stapte uit met een groep van zes indonesische jongens met backpacks, en ik vroeg ze waar de ferry was. Ze waren heel aardig en enthousiast, en aangezien zij ook naar Bali gingen ben ik met ze mee gegaan. Ik had bedacht dat ik bali een beetje zou overslaan en dat ik door wilde naar het eiland Nusa Lembongan, een uurtje met de boot vanaf de oost-zuid kust van bali (vanuit Sanur). De indonesische vrienden gingen door naar Denpasar, en dat was voor mij in de goede richting dus dat kwam goed uit! Nadat we wat hadden gegeten bij een warung in the middle of nowhere, stapten we midden in de nacht (het was inmiddels half drie) in een heel klein propvol busje met ongeveer dertig zitplekken. Na een hobbelige busreis van 5 uur kwamen we rond 8 uur aan in Denpasar. Het was heel gezellig met de vriendengroep en ze nodigden me uit om bij hun te komen logeren, en aangezien ik toch nog niet echt een plan had dacht ik: why not?! Dat bleek een hele goede beslissing te zijn, want ik ben uiteindelijk twee dagen en twee nachten bij ze gebleven. Wat een geweldige ervaring!! We kwamen aan in het huis waar ze samen woonden met nog wat andere vrienden, en na een enthousiast onthaal kwamen de gitaren uit de kamers en hebben we heel gezellig gegeten (met de handen natuurlijk!) terwijl een paar jongens gitaar speelden en zongen op de achtergrond. 5 van de jongens zaten samen in een reggae band, en ze waren echt heel goed! Iedereen was ook zo lief en gastvrij en hoewel ze niet erg goed engels spraken hadden we toch heel veel lol om van alles en nog wat. Nadat ik een paar uur had geslapen zijn we de eerste dag eerst naar wat winkels geweest (ik wilde een broek kopen) en daarna naar een rockconcert van een of andere beroemde balinese rockband (waar ik zonder problemen backstage mocht en voorgesteld werd aan de band) en naar het strand om te eten en wat biertjes te drinken. Toen we weer thuis waren nog uren gitaar gespeeld en liedjes gezongen. Wat een geluk! De volgende dag wilde ik de boot pakken naar Nusa Lembongan, maar in de lonely planet stond dat ze alleen om 8 uur en 10.30 vertrokken, en die had ik al gemist. Dus er zat niets anders op dan nog een dagje te blijven! De tweede dag was ook fantastisch. We gingen eten kopen op een marktje (onder andere een hele grote vis) en daarna koken op een prachtig klein afgelegen strandje in zuid bali. Zo gaaf om te zien hoe ze dat doen, met zoveel gemak! De vis werd klaargemaakt terwijl ze een vuurtje maakten, en op een paar stokjes boven het vuur gebakken... heeeeerlijk!! Het was ook echt weer zo gezellig, echt hele leuke en bijzondere mensen. Echt heel gaaf om hun wereld en leven mee te maken. 'S avonds zijn we nog even naar hun school gegaan (er was een begin van het jaar feest) en daarna hebben we weer tot diep in de nacht gitaar gespeeld en gezongen, met sloki's (hoe ze shotjes noemen haha) zelfgebrouwen alcohol. De volgende ochtend brachten ze me lekker brak met z'n allen naar de boot, en het was zo bijzonder om te merken hoe leuk ze het vonden dat ik bij ze was geweest. Wat een fantastische ontmoeting! Na een boel knuffels en lieve woorden stapte ik in de boot naar Nusa Lembongan. Op naar mijn volgende avontuur!

Heel veel liefs en knuffels vanuit het prachtige Indonesië!

Anne