Lombok

Lieve allemaal!

Ik loop inmiddels een beetje achter met de blog omdat ik 8 dagen geen internet heb gehad. Maar ze staan in de wacht dus ze komen er aan! Ik geniet nog steeds met volle teugen hier, elke dag is weer magisch! Veel leesplezier :)

KUTA LOMBOK
De boot reis naar lombok was best wel een grappig gebeuren. Ik en Karin hadden bijna niet geslapen dus we waren lekker lamlendig. Zaten we daar in een overvolle boot die heftig neerklapte op de golven. Aangekomen op Lombok hadden we een beetje een vervelende ervaring; allemaal indo's pakten gewoon zonder vragen onze tassen uit de boot, droegen ze twintig meter over het strand en zetten ze in paard en wagen, en vervolgens vroegen ze daar 20.000 rupiah voor (1.30), wat echt absurd duur is! Daarna vroegen ze ook nog 60.000 rupiah voor een paard en wagen ritje van 500 meter. Wij wilden dit uit principe niet doen en we gingen ook zeker geen 20.000 rupiah betalen aan de jongens die onze tassen droegen, en toen werden ze echt een beetje boos, nogal vervelend... Gelukkig maakte de busreis naar Kuta een hoop goed. Wauw, wat is lombok een prachtig eiland, en zo divers! We reden bergen op en af, door prachtige stukken jungle, de mooiste uitzichten van de zee en aapjes die overal in de bomen hingen en over de weg liepen. Een iets minder mooi uitzicht was een meisje die voorin de bus uit het raam kotste, haha. Het landschap werd langzaam aan droger, met prachtige bergen en schattige kleine dorpjes met bamboehutjes. Aangekomen in Kuta hadden we de chauffeur zo ver gekregen om ons af te zetten bij het hotel waar Renske en Maartje al waren; ze waren daar aangekomen nadat ze de Rinjani (vulkaan op lombok) hadden beklommen. Heel erg leuk om hen weer te zien en verhalen uit te wisselen, terwijl we genoten van het prachtige uitzicht van het strand vanaf het restaurant van ons hotel. Wat een magische plek! De bungalows van het hotel stonden ver uit elkaar in een prachtige tuin. Op het strand, ongeveer tien meter van het hotel, speelden kinderen en liepen honden en geitjes vrij rond. Echt genieten! De eerste dag hebben we rustig aan gedaan en een lange nacht geslapen. De volgende ochtend, na een heerlijk ontbijt, samen met Karin en Maartje mijn eerste surfles gehad! De rit naar het strand, ongeveer een half uur met de scooter, was zo ontzettend adembenemend mooi. Wat is dit een prachtig eiland! Het surfen was echt heel erg leuk en het ging ook wel redelijk goed, en wat een paradijselijk strand! Heerlijk gelunched met verse visjes met ontelbaar veel graatjes. Die avond was de laatste avond met Karin, Maartje en Renske dus we zijn heel lekker uit eten gegaan. Na het eten ging er wel iets mis, ik denk toch dat ik iets verkeerd had gegeten want ik voelde me ineens heel slecht en ik viel flauw en moest daarna overgeven. Vervelend, maar ik voelde me vrij snel daarna gelukkig weer gewoon normaal. De volgende ochtend helaas afscheid moeten nemen van de drie meest fantastische chicks waar ik bijna twee weken mee gereisd had. Echt heel jammer, maar to be continued in Nederland!
De dag die ik daarna had was zo perfect, ik ga het proberen te beschrijven in woorden, ik hoop dat ik in de buurt kom. Het was mijn eerste hele dag alleen sinds ik aan het reizen ben. Ik stond op om zeven uur, begon de dag met een heerlijk fruitontbijtje terwijl ik genoot van het prachtige uitzicht en het heerlijke ochtendbriesje. Toen heb ik mijn fijne scootertje gepakt en ben ik de berg op gereden naar de beste yoga plek ooit. Eerst genoten van het mooie uitzicht met een gember thee en toen de meest geweldige yoga sessie gehad. Het was zo bijzonder! Lag ik daar, in een yoga houding, met de zon in mijn gezicht kijkend naar het prachtige uitzicht. Op de achtergrond het geluid van honderden krekels en tokeh's. Het gevoel van intens geluk! Daarna ben ik met mijn scooter de omgeving gaan verkennen, en ik belande op een lange hobbelige grind weg dwars door allerlei lokale dorpjes. Kinderen die zwaaien, kippen en honden die de weg over rennen, hier en daar een koe waar ik voor moest uitwijken. De weg eindigde in het meest prachtige verlaten strand dat ik ooit heb gezien, waar maar liefst 1 andere indonesische vrouw was, die een kokosnoot voor me openhakte. Na mijn kokosnoot heb ik een wandeling gemaakt over het verlaten strand, alleen ik, de golven en de kleine krabbetjes die voor mijn voeten uitweken. Ik plofte neer op het strand, sloot mijn ogen en liet de wind door mijn haren blazen terwijl ik luisterde naar het geluid van de golven. Ik had daar zo echt uren kunnen zitten! Toen ik terugliep kreeg ik honger, en ik vond een klein handgeschreven bordje naar een restaurant. De heuvel naar het restaurant was zo stijl dat mijn scooter het niet haalde. En terwijl ik puffend mijn scooter omhoog duwde kwamen er twee lokale mannetjes me helpen duwen. In het kleine restaurantje met een prachtig uitzicht over het verlaten strand moest de kok wakker gemaakt worden, en ze maakte voor mij de lekkerste mie goreng die ik ooit gegeten had. Na de steile heuvel en de hele hobbelige weg terug, reed ik in een halfuurtje door het prachtigste landschap naar een fantastisch mooi strand waar ik twee dagen eerder ook was geweest. Toen ik daar aankwam was het al laagtij, en de toeristen waren aan het vertrekken. Ik bestelde een biertje, plofte neer op het strand en genoot van het uitzicht van spelende en voetballende kinderen. Terwijl ik daar zat verzamelde steeds meer locals zich om mij heen, kinderen die om mijn nek hingen en foto's wilden maken, jongens met gitaren die de mooiste indonesische en niet indonesische liedjes zongen. Alweer zo'n gevoel van intens geluk! Ik vond de yoga zo fijn 's ochtends, dat ik besloot om ook naar de 5 uur sessie te gaan. Tijdens mijn terugrit stopte ik hier en daar om te genieten van het prachtige uitzicht. Reed ik daar, met de grootste geluksglimlach op mijn gezicht door de heuvels van zuid lombok. Ik wist gewoon niet wat te doen met het geluk, dus ik begon gewoon te zingen, daar alleen op mijn scootertje, haha! Ergens halverwege de terugreis belande ik in de optocht van een bruiloft. Eerst rij je totaal alleen, dan sta je ineens een halfuur ongeveer stil in een grote optocht. Wat een bijzonder gebeuren! De middag yoga sessie was ook weer zo ontzettend fijn. Zonsondergang, moskee geluid op de achtergrond en overal in mijn lijf een ontspannen gevoel. Ik dacht aan de dag en hoe gelukkig ik mezelf mag prijzen dat ik hier kan zijn, extatisch geluk! Nadat ik terug was gereden in het pikke donker heb ik nog hele lekkere gado gado gegeten bij een lokale warung. Toen ik terug reed naar huis staken ze vuurwerk af op het strand: het perfecte einde van een perfecte dag!
MATARAM EN SENGGIGI
De volgende ochtend moest ik heel vroeg op staan om de auto te nemen naar Mataram om mijn visa te verlengen. Ik had al behoorlijk wat horrorverhalen gehoord hier over, van hele dagen wachten tot belachelijk veel geld betalen als je visa al verlopen is. Aangezien ik nog maar 1 dag had vreesde ik het ergste en had ik niet erg veel zin in de dag. De rit was leuk, ik zat in de auto met twee leuke geneeskunde studenten uit Groningen (het krioelt hier van de geneeskunde studenten..). Mijn visa verlengen ging vloeiend; een hele aardige jongen heeft me half Mataram door gesleept om al mijn papieren en kopieën bij elkaar te krijgen en me vervolgens versneld door het hele proces heen geholpen voor 1 pakje sigaretten (kost ongeveer een euro hier). Ik was binnen twee uur klaar, en daarna heeft hij me ook nog voor niets naar Senggigi gereden, waar ik had besloten om te blijven totdat ik mijn visa weer kon ophalen, drie dagen later. Ik had een leuk betaalbaar verblijf gevonden in de lonely planet ergens aan het begin van Senggigi, wat eigenlijk bestaat uit 1 hele lange straat die langs de kust loopt. Ik wilde zelf een scooter huren, maar de eigenaar stond erop om me rond te rijden, en aangezien er toch best veel verkeer was zei ik ja en heeft hij me in een middag heel Senggigi doorgesleept. Senggigi voelt als... vergane glorie. Het centrum van 'het meest toeristiche plaatsje van lombok' bestaat uit ontelbaar veel resorts, restaurants en clubs en het enige leven wat er te bekennen is zijn luie toeristen die bakkend in de zon hun kont een keer keren. Of het nou ligt aan dat ik er overdag was, of aan het laagseizoen, het voelde vrij troosteloos. Veel hotels stonden in verval terwijl er op de heuvels tientallen villa's werden bijgebouwd. Alle mensen zijn hier wel echt heel erg aardig, en willen je maar al te graag helpen voor niks of bijna niks, dat heeft dan wel weer z'n charme. Ik ging samen met mijn scooterchauffeur/eigenaar van mijn verblijf (hij was pas 24!) op zoek naar yoga, maar toen bleek dat de enige plek waar ze yoga lessen hadden die dag dicht was wilde ik in plaats daarvan wel een massage. Nou hij wist wel een plek, met 'good good cheap massage! From my friend!' dus reden we naar een heel klein dorpje ergens achter senggigi naar een heel klein huisje met een heel klein kamertje en een heel oud vrouwtje haha. Ik kreeg een massage van anderhalf uur, met indonesische radio op de achtergrond op een smoezelig matrasje. Het vrouwtje was de hele tijd aan het lullen en aan het boeren, maar wat een ontzettend goede massage! Echt heel erg fijn, en aan het einde moest ik maar liefst 2 euro afrekenen, haha. Daarna ben ik een strand wandeling gaan maken, op zoek naar het lokale leven en het lokale goedkope eten. Ik vond een oud vrouwtje die me een geroosterde maiskolf verkocht, die ik vervolgens op at met uitzicht op spelende kinderen op het strand. Na een lekkere ijskoude douche in mijn homestay had ik afgesproken met een paar locals die me mee uit wilde nemen. We gingen eerst naar een vreselijk bar/restaurant achtig gebeuren, waar alles mega duur was en ik zag dat ze zich niet echt op hun gemak voelde. Er zaten daar ook alleen maar luie koppels en verveelde gezinnen zich vol te eten. Ik wilde daar helemaak niet zijn, en toen ik ze duidelijk maakte dat ik liever ergens heen wilde waar zij normaal heen gingen, waren ze zichtbaar opgelucht. Ze namen me mee naar een huis van een vriend waar een stuk of 15 jongens een beetje zaten te drinken en te eten. In het begin was het een beetje stroef omdat de meeste van hen niet echt engels spraken en ze even aan mij moesten wennen, maar een paar glazen lokale palmwijn en rijstewijn verder werd het al snel heel gezellig. Er werd steeds meer eten op tafel gezet en er werd gezongen en gelachen. Ik was ontzettend blij dat ik hier zat, en niet ergens midden in dat onaantrekkelijkr gebeuren in het centrum van Senggigi! Na een enthousiast afscheid iets te laat een taxi terug genomen, aangezien de wekker de volgende ochtend vroeg ging om naar de watervallen te gaan. Maar het was zeker een hele leuke avond! De volgende ochtend vroeg samen met de eigenaar van de homestay op weg gegaan naar de watervallen. De tours naar de watervallen waren allemaal super duur, en toen ik hem vertelde dat ik graag wilde gaan zei hij meteen: oh joh geen probleem ik ga wel met je mee! Dus ik heb benzine betaald en eten, was uiteindelijk iets van 10 dollar kwijt terwijl ze 70 dollar vroegen bij de touragents. Het geluk blijft me maar toelachen hier! De tocht er naar toe was ontzettend mooi, door het prachtige landschap van centraal en noord lombok. Ik kreeg alleen wel een behoorlijk houten kont want het was 2 uur heen en terug, en dat achterop een scooter... De watervallen zelf waren ook echt fantastisch, iets te toeristisch naar mijn smaak maar de wandeling er naar toe was door prachtige jungle en in de tweede waterval kon je zwemmen, wat echt heel lekker was na de dag tot dan toe! Op de terugweg van de watervallen reden we een zwerm bijen in (geen idee wat ze daar deden!), wat best wel een beetje eng was want ze bleven overal zitten, we stopten langs de kant en ze zaten op mijn gezicht, in mijn hals, op mijn armen en zelfs in mijn kleding... gelukkig ben ik maar 1 keer gestoken, maar de pootjes brandden als een grk dus het was nog steeds heel vervelend. Toen we weer verder reden moesten we nog een paar keer stoppen omdat we nog bijen vonden ergens, waaronder 5 in mijn helm die ik ontdekte toen er 1 in mijn oor kroop. 'S avonds heb ik na een fijne wandeling en een yogasessie op een verlaten strand heerlijk lang geslapen. De volgende dag heb ik lekker rustig aan gedaan. Ik had een mooie plek gevonden waar ze yogalessen hadden, en ik heb daar eerst de hele dag lekker op het strand en aan het zwembad gelegen. Tijdens yoga ontmoette ik Jolien, een super leuke nederlandse die al een tijdje in Senggigi was blijven hangen. Na de yoga samen met haar en wat andere mensen die ze kende gezellig biertjes gedaan in een leuke bar op het strand. De volgende ochtend vroeg ben ik verkast naar een nieuw onderkomen: ik heb geen idee hoe ik dit nou weer voor elkaar heb gekregen, maar via via en met heel veel geluk ben ik terecht gekomen in een inmense prive villa. Echt te belachelijk voor woorden: 3 slaapkamers en badkamers, een enorme tuin en huiskamer, een zwembad, een pooltafel, een binnen en een buitenkeuken en overal fans en airco. Inclusief personeel heb ik uiteindelijk 50 euro betaald voor twee dagen..! We waren ook nog met z'n tweeën, want een jongen die ik had ontmoet in Gili T kwam ook naar Lombok voor zijn visa dus we deelden het. 25 euro voor zo veel luxe is echt niet te bevatten. Het is natuurlijk ook totaal niet wat backpacken is, maar ik zou echt een idioot zijn als ik dit had afgeslagen. Het bleek uiteindelijk wel een beetje een illegaal zaakje te zijn: de man die op het huis paste van een paar rijke zwitsersen verhuurde het huis aan mij en stak het geld in eigen zak. Echt een bizarre ervaring, maar wel heel leuk! Twee hele fijne dagen gehad; chillen in de villa, rond rijden, op het strand hangen, lekker eten... echt een ultiem relaxed gevoel gehad daar! Aan het einde van de tweede dag was het tijd om het luxe leventje te verlaten, want ruben kwam die nacht aan dus ik ging terug naar Bali. Na afscheid te hebben genomen van Phil en Jolien stapte ik op de boot, klaar voor nieuwe avonturen. Ik keek er heel erg naar uit dat Ruben zou komen, dus vol goede zin ging ik onderweg naar de volgende bestemming!

Lombok was heerlijk :)

Tot de volgende blog,

Anne