Boot van Lombok naar Flores

Lieve iedereen!
Inmiddels is het al weer 7 geleden sinds ik de nederlandse bodem verliet. Wat gaat de tijd toch vreselijk snel! Ik geniet nog steeds met volle teugen van alles wat ik hier mee maak, en met nog 1 week te gaan zie ik er nu al tegenop om afscheid te nemen van Indonesië. Waarom had ik ook al weer niet gewoon een open ticket geboekt? ;)
De volgende blog gaat over de bootreis van Lombok naar Flores die ik samen met Ruben heb gemaakt van 23 tot en met 26 oktober. Veel leesplezier!

BOOTTRIP VAN LOMBOK NAAR FLORES
Na de boottrip vanuit Padang Bai kwamen we rond 11 uur aan in Senggigi Lombok. We wilden vanuit daar direct naar het Perama office, een bedrijf die boottrips naar Flores organiseert en waarvan we hadden gehoord dat ze grote boten gebruikten en dus veiliger zouden zijn. Ik kwam in de haven per toeval de man tegen die me een week terug aan de supervilla had geholpen en hij bracht ons naar 'Perama', wat uiteindelijk een heel ander bootbedrijf bleek te zijn. Daar belden ze wel voor ons met Perama, en de boot van de volgende dag zat al vol. Ook dat bedrijf zelfs had pas weer een vertrekkende boot 2 dagen later. We baalden enorm want we hadden geen zin om nog 2 dagen in Senggigi te blijven, zeker omdat ik daar al redelijk lang was geweest. En vliegtickets gingen weer via Bali, waar we net vandaan kwamen... Nou belde de man met een collega en was er nog wel 1 andere optie: nu meteen als een gek vertrekken en de bus inhalen die nu onderweg was naar de boot van diezelfde dag. Wij waren hier niet erg enthousiast over, want we moesten eigenlijk een paar dingen regelen die dag (afstudeerliederen van dispuutsgenoten van ruben, lenzenvloeistof, reisziektepillen, simkaart), maar hij verzekerde ons dat we daar tijdens de busreis nog genoeg gelegenheid voor zouden hebben, dus we besloten het te doen. De bootreis klonk ook echt super leuk en we betaalden 220 euro voor 2 personen voor 4 dagen en 4 nachten inclusief alles, terwijl een vliegticket al 150 euro per persoon was. Vol enthousiasme gingen we, al liedjes schrijvend voor ruben, met de taxi naar de bus. Uiteindelijk bleek hij niet eerlijk te zijn geweest over de gelegenheid om nog dingen te kopen en te doen, want toen we bij de bus aankwamen waren ze al een uur aan het wachten en moesten we redelijk haasten naar de boot. De bus was nog wel een paar keer gestopt om voor mij lenzenvloeistof te zoeken (en om levende kippen te kopen voor op de boot), maar zonder succes, en Ruben heeft uiteindelijk zijn nederlandse internet aan moeten zetten om de liedjes te versturen. Lekker chaotisch, maar wel nog steeds happy! Rond 3 uur in de middag kwamen we aan bij ons huis voor de komende 4 dagen: een klein bootje met de naam Versace (en binnen in de boot stond Vercase, lekker indonesisch weer). De boot had een overdekt voordek met bankjes aan de zijkant, een stuurhut en wat cabines met een wc op het achterdek en wij sliepen op het bovendek op matrasjes, overdekt met een zeil. De eerste dag van 4 uur in de middag tot 's ochtends een uur of zeven eigenlijk aan een stuk door gevaren, dus genoeg tijd om de groep een beetje te leren kennen. We hadden het geluk om met een fantastische groep mensen te zijn: een australisch stel, een thais meisje, een nederlands meisje, een jongen uit noorwegen, een australische vrouw, een stel uit Duitsland en Spanje en een stel uit Finland en Duitsland. De leeftijden liepen van 20 tot 60 en ieder persoon was uniek, maar iedereen had wel een reisverleden. Wat we vooral heel bijzonder vonden was dat iedereen zo extreem relaxed was met alle ongemakken. We hebben niemand ook maar 1 keer horen zeuren over iets, en iedereen deed alles met gemak en genoot van de reis wat een erg relaxte sfeer gaf.

De eerste avond, na een uur of twee varen, werd de zee ontzettend ruig. De golven waren enorm, het water sloeg met grote hoeveelheden op het dek en de boot hing af en toe zo schuin dat het water over het dek liep. Op zo'n moment gaat er dan toch even door je heen: shit, heb ik een verkeerde inschatting gemaakt? Wat als de boot zinkt? De de horrorverhalen schoten door mijn hoofd. Gelukkig reageerde iedereen er heel goed en kalm op, en nadat ik en de spanjaard over het dek waren gekropen om van onder het dek de reddingsvesten uit te delen voelde ik me al iets veiliger en de zee werd snel rustiger. Na het eten verbaasde we ons over het wonderbaarlijke verschijnsel van een soort oplichtende organismen in de zee, die geactiveerd werden door onze boot waardoor de golven langs onze boot talloze lampjes hadden; heel bijzonder en waanzinnig mooi.

Omdat het totaal donker was nadat de zon onder was gegaan, gingen we eigenlijk elke avond vroeg slapen, de tweede avond zelfs al om 8 uur. Ondanks dat de boot 's nachts enorm deinsde, soms zo erg dat je bijna op de matras van je buurman schoof, hebben we toch heerlijk geslapen. Het brommende geluid van de motor, het schommelen van het schip en actieve dagen gaven ons telkens een goede nachtrust. Mijn favoriete momenten van de reis waren de ochtenden. Ik werd uit mezelf telkens rond half zes wakker, schoof het kleine raampje bij mijn voeteneind open en ademde de zilte zeelucht in. Het uitzicht 's ochtends was adembenemend: de grote zon die net boven de horizon hing en de kalme zee goud kleurde, met op de achtergrond het prachtige berglandschap van Sumbawa en omringende eilanden. Ik voelde een enorm gevoel van geluk terwijl ik rustig wakker werd met een kopje thee op de punt van de boot.
De tweede en de laatste dag zagen we tijdens het ontbijt in de verte dolfijnen, zo ontzettend mooi en gaaf om te zien!

De tweede dag stopten we bij twee eilanden. Op het eerste eiland maakten we een kleine wandeling naar een prachtige waterval, waar we ons een beetje konden afspoelen (aangezien er dus niets van een douche aan boord was), hoewel dat niet heel nuttig was aangezien we vanaf de boot moesten zwemmen naar het eiland en terug, en we dus meteen weer zout waren. Op het tweede eiland gingen we zwemmen in een prachtig zout water meer midden op het eiland, en daarna vanaf de kust snorkelen. De onderwaterwereld daar was echt zo waanzinnig mooi! Prachtig koraal en de grootste diversiteit aan felgekleurde vissen die ik ooit heb gezien. Verder waren er ook nog zeekomkommers, zeeslakken, kreeftjes, felblauwe zeesterren en Ruben heeft ook nog een zeeschildpad gezien. Daarna hadden we een lange (en ruige!) boottocht voor de boeg, van drie uur 's middags tot 2 uur 's middags de volgende dag. Eerst gezellig wat biertjes gedaan met onze bootgenoten en daarna lekker gegeten en boekjes gelezen. Naast het waanzinnig mooie landschap van de eilanden om ons heen zagen we ook vliegende vissen, koeien op het strand en een hele grote manta ray, heel gaaf! 'S avonds heb ik samen met ruben genoten van de prachtige zonsondergang en daarna hebben we liggend op de punt van de boot ons verwonderd over de prachtige sterrendeken waar we ons onder bevonden.

De ochtend van de derde dag kregen we een banana pancake als ontbijt, en terwijl ik mijn blog aan het typen was op de punt van de boot gebeurde er iets fantastisch: we werden omringd door tientallen dolfijnen! Ze zwommen vlak naast de boot en sprongen met twee of drietallen hoog uit het water. Het waren er zoveel, en zo dicht bij, echt onbeschrijfelijk bijzonder! Het was zo'n zeldzaam moment dat je automatisch je handen voor je open mond slaat en weer de blijdschap voelt van een klein kind. Zeker een hoogtepunt van de reis!
Die dag gingen we op twee plekken snorkelen. Op het eerste eiland was een berg met een stijl pad omhoog die ruben en ik hebben beklommen, waar we voor beloond werden met een prachtig uitzicht over de omringende zee en eilanden. 'S avonds en 's nachts lagen we voor de eerste keer anker, dus dit keer geen deinzende boot tijdens het slapen. Genoten van een prachtige zonsondergang en daarna een hele gezellige avond gehad met onze bootgenoten.

De volgende ochtend werd ik wakker met de mooiste zonsopgang. Wat is het toch magisch om op die manier op zee te zijn! Voor onze laatste dag hadden we drie bestemmingen op de planning staan. Eerst gingen we een trek doen op Komodo om de komodo dragons te zien: de grootste lizards op de wereld die alleen daar voorkomen. Het zijn indrukwekkend grote dieren, die eruit zien of ze regelrecht uit het dinosauriërs tijdperk de 20ste eeuw binnen zijn komen wandelen. De trek zelf was ook heel erg bijzonder, Komodo is echt een fantastisch mooi verlaten eiland. De volgende stop was Rinca, een soort gelijk eiland als Komodo (alleen kleiner), en daar gingen we ook weer een trek doen en komodo dragons spotten. Een beetje dubbelop maar toch erg leuk! De laatste stop was een eilandje vlak bij onze eindbestemming Labuan Bajo, waar we nog even konden snorkelen en zwemmen. Vanaf daar was het nog een uur varen, en we zagen in de verte het schattige havenstadje Labuan Bajo dichterbij komen. In Labuan Bajo, onze eindbestemming, zetten we voor het eerst sinds 4 dagen weer onze voeten op bewoonde grond. Met de zee nog in onze benen en de herinnering van vier fantastische dagen in ons hoofd namen we afscheid van de crew en gingen we op zoek naar een plek om te slapen.

Vanuit Labuan Bajo begon onze reis over Flores, waar ik over schrijf in mijn volgende blog!

Heel veel liefs,

Anne