Guatemaya
Door: Anne Mak
Blijf op de hoogte en volg Anne
09 Maart 2015 | Belize, San Ignacio
Na de kustlijn in Mexico was het hoog tijd om het binnenland in te gaan en me onder te dompelen in de wereld van de wonderlijke mayas.
Ik reisde door Belize, een land zo anders en uniek, dat het voelde alsof ik naar een ander continent was gevlogen. De mensen zien er compleet anders uit (denk: Jamaica), ze spreken engels (of iets wat er op lijkt), de dorpen staan vol met koloniale gebouwen (a la Engeland 80 jaar geleden), en de sfeer is onpersoonlijker, grimmiger maar heel laid back. Ik reisde in overvolle chickenbuses die bizar hard over smalle weggetjes scheurden terwijl kneiterharde reggaeton uit de speakers knalde, verbleef in San Ignacio in een hotel dat leek op een museum, dwaalde over kleurrijke locale markten, bezocht verschillende Maya ruines en at beliziaanse kippetjes onder het genot van het valse gezang van een veelste dronken Bob Marley look-a-like.
Na een paar dagen op een ander continent te zijn geweest, stak ik de grens over naar Guatemala om terug te keren naar het gezellige Latijns-Amerika. De prachtige ruines in Belize hadden mijn interesse voor de mayas aangewakkerd, en toen ik hoorde van een zesdaagse trek door de jungle en verschillende Maya civilisaties, was de keuze snel gemaakt. Ik nam de bus naar Flores, een prachtig schattig eilandje midden in een meer, met kleurrijke huisjes, fijne mensen en een hele relaxte sfeer. Vanuit daar ging ik samen met de spanjaard met wie ik al een tijdje reisde op zoek naar een gids voor ons jungle avontuur. Via via kwamen we terecht bij Alex, een jungle man in hart en nieren met oneindig veel enthousiasme en passie voor de jungle en de mayas.
De jungle trek was onbeschrijfelijk, een ervaring die je onmogelijk op papier of fotos kunt vastleggen. We liepen ruim 180 kilometer door de dichte guatemalaanse jungle, beklommen amper ontdekte gigantische maya tempels, kookten op zelf gebouwde vuurtjes en sliepen in hangmatten onder het bladerdek en de sterrenhemel. De mayas hebben duizenden jaren geleden zulke bizar grote steden opgebouwd, die nu nog steeds deels bestaan, verborgen onder de enorme jungle in noord Guatamala. Dwalend door honderden tombes, gebouwen en piramides, stelde ik me voor hoe inmens dit alles is geweest. Onvoorstelbaar. De enkele excavaties die zijn gedaan leggen de prachtigste en enorm goed geconserveerde schilderingen, ingraveringen en bouwerken bloot. Moet je nagaan wat er allemaal nog verborgen ligt daar in de jungle...
We werden aangevallen door apen die een tempel bewaakten, een vos stal mijn schoen de avond voordat ik 12 uur moest lopen en ik stapte bijna op een giftige schorpioen. We zagen ontzettend veel dieren en ontzettend weinig mensen, we sloten de dagen af met de meest adembenemende zonsondergangen, stonden om 5 uur op om de zonsopgang te zien en luisterden snachts in onze hangmat naar het indrukwekkende en angstaanjagende geluid van de brulapen die boven ons in de boomtoppen bivakkeerden. Ik voelde me al snel een heuze junglevrouw, vond de dieren vanzelfsprekend en schrok van mensen, liep de vierde dag 6 uur op slippers omdat mijn hielen compleet kapot waren en genoot ontzettend van het gevoel van eenheid met de natuur.
Na zes dagen kwamen we terug in het kleine dorpje waar we waren begonnen, waar we tot de ontdekking kwamen dat de bus die ons terug zou moeten brengen naar Flores, niet was komen opdagen. Het alternatief was 4 uur lang over een hobbelige zandweg in een pickup truck vol met broodjes, met mn kont in het bovenste krat van een stapel van tien, waar hier en daar nog wat broodjes uit werden verkocht. Al hobbelend hadden we goede besprekken, genoten we van het prachtige uitzicht over het guatemalaanse platteland en voelde ik me nog nooit zo gelukkig in zo een oncomfortabele situatie. Teruggekomen in Flores genoot ik van een prachtige zonsondergang met goed gezelschap, logeerde ik bij onze jungle gids en zijn leuke nederlandse vriendin en verwonderde ik me nogmaals over de mayas toen ik de ruines van Tikal bezocht.
Na een hele gezellige laatste avond met goed gezelschap en veel biertjes, stapte ik de volgende ochtend in een minivan met twee vrolijke mexicanen, twee luie maar lieve honden en jenny, een paspop die mij gezelschap hield op de achterbank. Dat klinkt als een nieuw avontuur...
hasta la próxima!
Anne
Ik reisde door Belize, een land zo anders en uniek, dat het voelde alsof ik naar een ander continent was gevlogen. De mensen zien er compleet anders uit (denk: Jamaica), ze spreken engels (of iets wat er op lijkt), de dorpen staan vol met koloniale gebouwen (a la Engeland 80 jaar geleden), en de sfeer is onpersoonlijker, grimmiger maar heel laid back. Ik reisde in overvolle chickenbuses die bizar hard over smalle weggetjes scheurden terwijl kneiterharde reggaeton uit de speakers knalde, verbleef in San Ignacio in een hotel dat leek op een museum, dwaalde over kleurrijke locale markten, bezocht verschillende Maya ruines en at beliziaanse kippetjes onder het genot van het valse gezang van een veelste dronken Bob Marley look-a-like.
Na een paar dagen op een ander continent te zijn geweest, stak ik de grens over naar Guatemala om terug te keren naar het gezellige Latijns-Amerika. De prachtige ruines in Belize hadden mijn interesse voor de mayas aangewakkerd, en toen ik hoorde van een zesdaagse trek door de jungle en verschillende Maya civilisaties, was de keuze snel gemaakt. Ik nam de bus naar Flores, een prachtig schattig eilandje midden in een meer, met kleurrijke huisjes, fijne mensen en een hele relaxte sfeer. Vanuit daar ging ik samen met de spanjaard met wie ik al een tijdje reisde op zoek naar een gids voor ons jungle avontuur. Via via kwamen we terecht bij Alex, een jungle man in hart en nieren met oneindig veel enthousiasme en passie voor de jungle en de mayas.
De jungle trek was onbeschrijfelijk, een ervaring die je onmogelijk op papier of fotos kunt vastleggen. We liepen ruim 180 kilometer door de dichte guatemalaanse jungle, beklommen amper ontdekte gigantische maya tempels, kookten op zelf gebouwde vuurtjes en sliepen in hangmatten onder het bladerdek en de sterrenhemel. De mayas hebben duizenden jaren geleden zulke bizar grote steden opgebouwd, die nu nog steeds deels bestaan, verborgen onder de enorme jungle in noord Guatamala. Dwalend door honderden tombes, gebouwen en piramides, stelde ik me voor hoe inmens dit alles is geweest. Onvoorstelbaar. De enkele excavaties die zijn gedaan leggen de prachtigste en enorm goed geconserveerde schilderingen, ingraveringen en bouwerken bloot. Moet je nagaan wat er allemaal nog verborgen ligt daar in de jungle...
We werden aangevallen door apen die een tempel bewaakten, een vos stal mijn schoen de avond voordat ik 12 uur moest lopen en ik stapte bijna op een giftige schorpioen. We zagen ontzettend veel dieren en ontzettend weinig mensen, we sloten de dagen af met de meest adembenemende zonsondergangen, stonden om 5 uur op om de zonsopgang te zien en luisterden snachts in onze hangmat naar het indrukwekkende en angstaanjagende geluid van de brulapen die boven ons in de boomtoppen bivakkeerden. Ik voelde me al snel een heuze junglevrouw, vond de dieren vanzelfsprekend en schrok van mensen, liep de vierde dag 6 uur op slippers omdat mijn hielen compleet kapot waren en genoot ontzettend van het gevoel van eenheid met de natuur.
Na zes dagen kwamen we terug in het kleine dorpje waar we waren begonnen, waar we tot de ontdekking kwamen dat de bus die ons terug zou moeten brengen naar Flores, niet was komen opdagen. Het alternatief was 4 uur lang over een hobbelige zandweg in een pickup truck vol met broodjes, met mn kont in het bovenste krat van een stapel van tien, waar hier en daar nog wat broodjes uit werden verkocht. Al hobbelend hadden we goede besprekken, genoten we van het prachtige uitzicht over het guatemalaanse platteland en voelde ik me nog nooit zo gelukkig in zo een oncomfortabele situatie. Teruggekomen in Flores genoot ik van een prachtige zonsondergang met goed gezelschap, logeerde ik bij onze jungle gids en zijn leuke nederlandse vriendin en verwonderde ik me nogmaals over de mayas toen ik de ruines van Tikal bezocht.
Na een hele gezellige laatste avond met goed gezelschap en veel biertjes, stapte ik de volgende ochtend in een minivan met twee vrolijke mexicanen, twee luie maar lieve honden en jenny, een paspop die mij gezelschap hield op de achterbank. Dat klinkt als een nieuw avontuur...
hasta la próxima!
Anne
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
